Plastik endüstrisinin hızlı gelişmesi, plastik ürünlerimizin günlük hayatımızın gereksiz bir parçası oluşturdu. Ancak plastik ürünlerin genişletilmiş kullanımıyla, plastik kaybı yavaşça toplanmış ve çevre sorunlarının yıkılmasına neden oluyor.

Microplastics, which may come from the decomposition of plastic products, washing, wear and tear, and other processes. Bilimsel toplum insan vücudunun mikroplastik etkilerini derinlikle araştırma yapıyor.

2004 yılında, Birleşik Krallık Üniversitesi Plymouth'dan Thompson ve diğer araştırmacılar günlük Bilimlerinde bir kağıt yayınladılar. "mikroplastik" konseptini ilk defa tanıtırlar ve deniz suyunda ve yatırımlarda plastik çöplüklerin sorunu keşfettiler.

Araştırmacılar sadece insan kanından değil, fetüsler, embryoslar ve amniotik membranelerde bile mikroplastik izleri buldular. Bu, geniş endişe ve alarm sebebi olan bir bulundu.

Ayrıca insan vücudun haftada 5 gram mikroplastik yiyeceğini ve bank a kartının eşittiğini buldu. Christopher Zangmeister'ın National Institute of Standards and Technology (NIST) ekibi mikroplastik kaynaklarını araştırmak ve serbest bırakmak için bir çalışma yaptı.

Araştırmaların sonuçları, 100°C suyu sıradan bir kahve barınağına dökdükten sonra, litre başına trilyon plastik nanoparçacıkların bulunduğunu gösterdi ve 20 dakika oturmasına izin verdi. This means that in 500 milliliters of hot coffee or hot milk tea, about 500 billion plastic nanoparticles may be ingested.

Mikroplastik çeşitli kaynaklardan gelir ve iki ana grupa kategori olabilir:

Biri, toprak tabanlı kaynaklardan mikroplastik. Bu iki ana tipe kategori edilebilir.

First, there are "primary" microplastics, which are manufactured to meet industrial needs and are commonly found in cosmetics, friction agents in cleaning products such as toothpaste and exfoliating creams, as well as in textiles and fibrous garments, which are discharged into rivers and other bodies of water through wastewater treatment plants.

İkinci olarak, büyük ölçekli plastik atkizlerin fiziksel, kimyasal ve biyolojik süreçlerinden oluşan "ikinci" mikroplastik var. Bölündükten sonra ve boyutlarını azalttıktan sonra plastik parçacıklar olarak oluşturulmuş. Bu da deniz hattından doğrudan okyanustan akışabilir, ya da nehirlerden ve kanal borularından okyanusa girebilir.

İkincisi, okyanusdan mikroplastik.

Birleşik Milletler Ortamı Programı (UNEP) tarafından bir rapor ortamdaki plastik parçacıkların dağıtımın daha genişletildiğini ve plastik parçacıkların bulunmasını 5.000 metre derinliğinde bile deniz yatağı oturumlarında tanınabilir. Bu mikroplastikler genellikle deniz çevresinden, okyanuslara yeryüzüne tabanlı kaynaklardan indirilenlerden ve okyanuslarda plastik atkıların yavaş parçalanmasına neden oluşturulmuş olanlardan dahil.

Ayrıca araştırmacılar, günlük yemekler mikroplastik ile de içecek su, balık, balık, tuz, meyveler ve sebzeler, süt et, şeker ve süt ürünleri dahil içindeki mikroplastik ile kirlenebilir.